Aπόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του υποψήφιου Ευρωβουλευτή Γιώργου Λ. Κόκκα.
Η ζωή στις επαγγελματικές ΣΕΔ
Η επαγγελματική ΣΕΔ αποτελείται από όλους τους συναδέλφους-επαγγελματικές μιας Μ-Κ (π.χ. στη Μ-Κ Τρικάλων η επαγγελματική ΣΕΔ κρεοπωλών θα αριθμεί 258 μέλη). Αυτή βγάζει έναν εκπρόσωπο του επαγγέλματος στη Μ-Κ, που συμμετέχει στο Πανελλήνιο Επαγγελματικό Συμβούλιο και έναν εκπρόσωπο για το Επαγγελματικό Συμβούλιο της Μ-Κ.
Πανελλήνιο Επαγγελματικό Συμβούλιο : Υπάρχει ένα για κάθε επάγγελμα και αποτελείται από τους συναδέλφους που εκπροσωπούν τη Μ-Κ. Δηλαδή αποτελείται από 150 μέλη περίπου, (όσες και οι Μ-Κ) από συναδέλφους επαγγελματίες και εκλεγεί έναν εκπρόσωπο για την Επαγγελματική Βουλή .
Επαγγελματικό Συμβούλιο Μ-Κ : Συμμετέχουν οι εκπρόσωποι κάθε επαγγέλματος της Μ-Κ και καθορίζουν τιμές κ.λ.π.
Επαγγελματική Βουλή : Αποτελείται από έναν εκπρόσωπο κάθε επαγγέλματος στη χώρα, δηλαδή αν υπάρχουν 500 επαγγέλματα η επαγγελματική βουλή απαρτίζεται από 500 εκπροσώπους – μέλη. Αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι καθορίζουν τους νόμους που αφορούν στο εμπόριο και στην οικονομική ζωή, παίρνουν αντιπληθωριστικά μέτρα. Επίσης η Επαγγελματική Βουλή εκλέγει υπουργούς της αρμοδιότητας της. Οι αρμοδιότητες της Επαγγελματικής Βουλής είναι σχετικές με την δικαιοσύνης (εν μέρει), την παιδεία, την οικονομία, τη γεωργία, τη βιομηχανία και ενέργεια, το εμπόριο, την εργασία, τις κοινωνικές υπηρεσίες (εν μέρει), τις μεταφορές και τις επικοινωνίες (εν μέρει). Επίσης η Επαγγελματική Βουλή έχει κοινές αρμοδιότητες στους τομείς συντονισμού – προγραμματισμού, προεδρίας Κυβερνήσεως, εξωτερικών θεμάτων, εθνικής άμυνες.
Ο Κος Γεωργιάδης , καθηγητής, στο βιβλίο του Εμπορικό Δίκαιο (τ.α, σελ5) αναφέρει : Το πρόβλημα (η διαφορά κομμουνισμού και καπιταλισμού δεν είναι ο θεσμός της ιδιοκτησίας) είναι αν η οικονομική έννομη τάξη μιας χώρας πρέπει να προκρίνει την οικονομία της αγοράς (ελεύθερη οικονομία) ή την οικονομία που διευθύνεται από το κράτος (διευθυνόμενη οικονομία).
Στο σύστημα των επαγγελματικών ΣΕΔ πετυχαίνεται ακριβώς ο συνδυασμός των δύο συστημάτων, γιατί από τίμια οι παραγωγοί (εκπρόσωποι των συντεχνιών) αποφασίζουν σε συνθήκες ελεύθερης οικονομίας για το τι θα παραχθεί (με συνεχείς συμβάσεις πχ) και από την άλλη, αυτές ακριβώς οι αποφάσεις τους δημιουργούν μια διευθυνόμενη οικονομία (διευθυνόμενη όμως από τους ίδιους τους παραγωγούς και όχι από γραφειοκράτες που δημοκρατικά ή όχι, κατέλαβαν κάποια πόστα και αποφασίζουν για τους άλλους ).
Τελικά το κλειδί και σε αυτήν τη λυσιτελή διέξοδο βρίσκεται στις αριθμητικά προσιτές σε διαδικασίες ανθρώπινες κοινότητες, που με τη γνωριμία και τη συνεχή επαφή των εκπροσώπων των συντεχνιών, καθιστούν εφικτή την πραγματοποίηση του συνδέσμου αυτού.
Όσον αφορά στα όρια των αμοιβών των διαφόρων επαγγελματιών, είτε ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, είτε είναι μόνιμα απασχολημένοι σε μια ΣΕΔ, καθορίζονται αποφασιστικά πρώτα στην επαγγελματική ΣΕΔ της Μ-Κ ή και στη κεντρική επαγγελματική ΣΕΔ του κράτους και τέλος στην Πανεπαγγελματική ΣΕΔ της Μ-Κ.
Αυτά είναι δεσμευτικά για κάθε είδους επαγγελματία και με βάση αυτά υπολογίζεται και η συνεισφορά του επαγγελματία στη ΣΕΔ που απασχολείται, στη περίπτωση που δεν αμείβεται πλήρως για την δουλειά του, αλλά ένα τμήμα θεωρείται συνεισφορά του στη ΣΕΔ στην οποία είναι μέλος.
Ο Συνδικαλισμός στις επαγγελματικές ΣΕΔ
Ο Συνδικαλισμός στις επαγγελματικές ΣΕΔ λειτουργεί ως εξής : Έστω ότι έχουμε το επάγγελμα Χ (πχ αγρότης, βιομηχανικός εργάτης κλπ της τάδε μητρόπολης ), υπάρχει εκλεγμένος ένας γενικός εκπρόσωπος που διευθύνει τη συνεδρίαση. Μετά τα πρώτα διαδικαστικά, τυπικά (πχ απότιση φόρων τιμής, ενός λεπτού σιγής κλπ )αρχίζει η συνεδρίαση ως εξής :
Γράφονται –σε εμφανές μέρος _ τα προβλήματα που απασχολούν την Χ εκείνη χρονική περίοδο. Έστω τα προβλήματα Α,Β,Γ,Δ.Ε. Γίνεται συζήτηση για κάθε ένα από τα προβλήματα αυτά ξεχωριστά, με τη συμμετοχή όλων ανεξαιρέτως .
Στο τέλος κάθε συζήτησης (που έχει απολογισμό έργου προηγούμενης επιτροπής υπευθύνων, κριτική κλπ ) προκύπτει- αν είναι πρωτογενές πρόβλημα- ή ανανεώνεται επιτροπή υπευθύνων . με εκλογές από τη βάση με τη συμμετοχή όλων). Αύτη η επιτροπή, της οποίας η εμπιστοσύνη ανανεώνεται από τη βάση, ή εισέρχονται σε αυτή καινούρια πρόσωπα, είναι το ανώτατο όργανο της επαγγελματικής ομάδας για το συγκεκριμένο πρόβλημα που ανέλαβε να λύσει. Η υπευθυνότητα της λήγει με τη λύση ή την περάτωση του επαγγελματικού προβλήματος. Δηλαδή , στις επαγγελματικές ΣΕΔ δεν λειτουργούν όργανα γενική εποπτείας (Δ.Σ) τα οποία ευνοούν τον ‘Χ πατερισμό’ από τους υψηλά ιστάμενους, τα οποία ασχολούνται με όλα και με τίποτα.
Παράλληλα, όλοι έχουν τη δυνατότητα σε κάθε χρονική στιγμή να εξυπηρετήσουν το επάγγελμά τους. Δεν περιμένουν να αναρριχηθεί το κόμμα ή η παράταξη τους στην εξουσία (μόνη ή σε κυβέρνηση συνασπισμού) για να δράσουν. Αντίθετα, δρουν όποτε θέλουν και μπορούν.
Ασφαλώς και στις επαγγελματικές ΣΕΔ πρέπει να προσεχθεί το θέμα των αριθμών των ατόμων που τις απαρτίζουν καθώς και των αριθμών των αντιπροσώπων.