Δείτε το 2ο μέρος ΕΔΩ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οδεύοντας προς έναν τεχνολογικό μεσαίωνα
«Κάτι άλλο πρέπει να αντικαταστήσει τις κυβερνήσεις και η ιδιωτική εξουσία μου φαίνεται ότι είναι η κατάλληλη οντότητα για να το κάνει». [David Rockfeller, Συνέντευξη στο περιοδικό Newsweek τον Φεβρουάριο του 1999]. Πριν από 7 χρόνια, τον Ιούνιο του 2000, μια ομάδα ερευνητών από όλο τον κόσμο που “αισθάνονταν ότι κάτι δεν πάει καλά” με την παγκοσμιοποίηση -και αφού είχαν ήδη προηγηθεί τα γεγονότα του Σηάτλ τον Δεκέμβριο του 1999, που ήταν η πρώτη αντίδραση- επικοινώνησαν μέσω του Ιντερνέτ και συναίνεσαν στο να βρουν αυτό που ουσιαστικά διάβρωνε το πλανήτη μας.
Άρχισαν να ανταλλάσσουν τις απόψεις τους και τις έρευνες τους προκειμένου να αποκτήσουν μια σφαιρική αντίληψη.
Η ομάδα αυτή ήταν εξ’ αρχής αντι-ιεραρχική και δημοκρατική, χαλαρά οργανωμένη και συντονισμένη, έτσι ώστε να μην μπορεί να χειραγωγηθεί ή να υπονομευθεί. Τα μέλη της, από όλο τον κόσμο, προήρχοντο από κάθε κοινωνικό τομέα και σε κανέναν τους δεν μπορούσε να μπει συγκεκριμένη πολιτική “ταμπέλλα”. Η ομάδα κατέληξε τελικά στο ότι τα παγκόσμια “αρπακτικά” και οι “βαμπίρ” υπερεθνικοί μηχανισμοί μάς πηγαίνουν “σηκωτούς” προς έναν τεχνολογικό Μεσαίωνα, όπως είχαν προβλέψει ορισμένοι φιλόσοφοι από την δεκαετία του ’60. Κοινοποίησαν τα συμπεράσματα τους σε επιλεγμένους ερευνητές και συγγραφείς διεθνώς με την προτροπή να χρησιμοποιήσουν το υλικό αυτό για να ενημερώσουν το ευρύ κοινό όπως αυτοί νομίζουν.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά τα συμπεράσματα, ο πολιτισμός μας, αφού πέρασε από τέσσερις διαδοχικές εποχές που χάραξαν τέσσερις μορφές πολιτικής εξουσίας (η εποχή των φυλών / Η εποχή των αυτοκρατοριών και των βασιλείων / Η εποχή των εθνών-κρατών / Η εποχή του ύστερου καπιταλισμού), κατευθύνεται προς έναν τεχνολογικό Μεσαίωνα. Η εξουσία δεν είναι πλέον ούτε αντιπροσωπευτική ούτε αιρετή, και δεν είναι γεωγραφικά περιορισμένη (σε αντίθεση με τις φυλές, τα βασίλεια ή τα έθνη-κράτη). Είναι παγκόσμια, πλανητική. Δεν υπάρχει συνεπώς ούτε εναλλακτική ούτε διαφυγή. Συνιστά ένα νέο επίπεδο οργάνωσης του πολιτισμού, ένα είδος υπερ-οργανισμού.
Ασκείται απευθείας από εκείνους που ελέγχουν το οικονομικό σύστημα και την παράγωγη των αγαθών. Εργαλεία της εξουσίας αυτής είναι ο έλεγχος της τεχνολογίας, της ενέργειας, του χρήματος και της πληροφορίας. Όπως κάθε νέα εξουσία, εγκαθιδρύεται αντικαθιστώντας την παλαιότερη, που υποχρεωτικά εξαφανίζεται. Οι ιδιωτικοί πολυεθνικοί οργανισμοί αποκτούν προοδευτικά όλα τα χαρακτηριστικά της κρατικής εξουσίας: δίκτυα επικοινωνιών, δορυφόρους, υπηρεσίες πληροφοριών, φακέλωμα των πολιτών, δικαστικούς θεσμούς (με βάση τις υπερεθνικές συμφωνίες, σύμφωνα με τις οποίες μια πολυεθνική μπορεί να σύρει ένα κράτος σε ειδικό διεθνές δικαστήριο!).
Το επόμενο στάδιο -και το τελικό- για τους πολυεθνικούς αυτούς οργανισμούς θα είναι να αποκτήσουν την στρατιωτική και αστυνομική δύναμη που αντιστοιχεί στην νέα τους εξουσία, δημιουργώντας τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις, γιατί ο εθνικός στρατός και η αστυνομία δεν εγγυώνται τα συμφέροντα τους παγκοσμίως.
Θα ενισχυθεί η προπαγάνδα για μια υπερ-φιλελεύθερη οικονομία και η προβολή των ιδιωτικών στρατών ως τρόπου μείωσης των δαπανών διατήρησης εθνικού στρατού με ταυτόχρονη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του. (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).
Οι στρατοί καλούνται να γίνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα κράτη κατόπιν συμβολαίου, όπως και σε κάθε ιδιώτη που θα μπορεί να πληρώσει για τις υπηρεσίες τους. Αλλά στο τελικό στάδιο του σχεδίου, αυτοί οι ιδιωτικοί στρατοί θα υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών και θα επιτίθενται στα κράτη που δεν θα υποτάσσονται στους οικονομικούς κανόνες της Νέας Τάξης.
Οι ιδιωτικοί στρατοί υπάρχουν ήδη στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τις εταιρείες DynCorp, CACI και MPRI, πρότυπα των μελλοντικών ιδιωτικών στρατών. Η DynCrop έχει παρέμβει σε πολλές περιοχές για λογαριασμό των ΗΠΑ (Νότιο Αμερική, Σουδάν, Κουβέιτ, Ινδονησία, Κοσσυφοπέδιο, Ιράκ κλπ). Στα τέ λη του 2002, η DynCorp εξαγοράσθηκε από την Computer Sciences Corporation, μια από τις σημαντικότερες αμερικανικές εταιρείες πληροφορικής. Τον Μάιο του 2004, οι DynCorp και MPRI ενεπλάκησαν στον βασανισμό Ιρακινών κρατουμένων. Οι ιδιωτικοί στρατοί (που αποκαλούνται “υπεργολάβοι” από το Πεντάγωνο) αντιπροσωπεύουν ήδη το 10% των ένστολων Αμερικανών που έχουν αποσταλεί στο Ιράκ.
Τα Παγκόσμια Αφεντικά προέρχονται όλοι σχεδόν από την ίδια μήτρα, το ίδιο κοινωνικό περιβάλλον, τις ίδιες Λέσχες…. Γνωρίζονται μεταξύ τους, συναντιούνται μυστικά, μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και τα ίδια συμφέροντα.
Έχουν συνεπώς το ίδιο σχέδιο για το πώς πρέπει να είναι ο ιδανικός γι’ αυτούς κόσμος του μέλλοντος.
Όπως είναι φυσικό, συμφωνούν σε μια στρατηγική και συντονίζουν συνωμοτικά την δράση τους, προωθώντας τις κατάλληλες οικονομικές καταστάσεις γι’ αυτούς.
Ανακεφαλαιώνουμε:
- Αποδυνάμωση των κρατών και την πολιτικής δύναμης. Πολιτική απορρύθμιση. Ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών.
- Πλήρης αποδέσμευση της οικονομίας από τα κράτη, ακόμα και των τομέων της παιδείας, της έρευνας και αργότερα της αστυνομίας και του στρατού, που προορίζονται να γίνουν σώματα ελεγχόμενα από τις ιδιωτικές υπηρεσίες.
- Υπερχρέωση των κρατών λόγω μίζας και διαφθοράς, άχρηστων δημοσίων έργων, επιδοτήσεων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς αντισταθμιστικά οφέλη ή λόγω μεγάλων αμυντικών δαπανών. Μόλις συγκεντρωθεί ένα βουνό χρεών, οι κυβερνήσεις υποχρεώνονται σε ιδιωτικοποιήσεις και στο ξεχαρβάλωμα των δημόσιων υπηρεσιών με το παραμύθι του οικονομικού φιλελευθερισμού. Όσο περισσότερο μια κυβέρνηση βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Επικυρίαρχων, τόσο αυξάνεται το χρέος της χώρας της.
- Προσωρινή απασχόληση των εργαζομένων και διατήρηση υψηλού ποσοστού ανεργίας, που προκαλείται από τις μετεγκαταστάσεις των επιχειρήσεων και την παγκοσμιοποίηση της αγοράς εργασίας. Είναι τόση η οικονομική πίεση των μισθωτών, που είναι πλέον έτοιμοι να δεχθούν οποιονδήποτε μισθό ή οποιεσδήποτε συνθήκες εργασίας προκειμένου να δουλέψουν κάπου.
- Μείωση των παροχών κοινωνικής προνοίας, για να υποχρεωθεί ο άνεργος να δεχθεί οποιαδήποτε δουλειά με οποιουσδήποτε όρους. Οι υψηλές παροχές κοινωνικής προνοίας του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού κοι νωνικού κράτους και ο δυνατός συνδικαλισμός δεν άφηναν την ανεργία να πιέζει την αγορά εργασίας.
- Αποτροπή διεκδικήσεων για άνοδο των μισθών στον Τρίτο Κόσμο, διατηρώντας έτσι τα εκεί ολοκληρωτικά και διεφθαρμένα καθεστώτα. Αν οι εργαζόμενοι του Τρίτου Κόσμου αμοίβοντο καλύτερα, αυτό θα ανέτρεπε πάραυτα την αρχή των μετεγκαταστάσεων και της πίεσης που ασκείται στην αγορά εργασίας και την κοινωνία της Δύσης. Αυτή συνεπώς είναι η απαραίτητη στρατηγική της ασφαλιστικής δικλείδας που πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία από τους Επικυρίαρχους. Η περιβόητη “ασιατική κρίση” του 1998 προκλήθηκε ακριβώς για να διατηρήσει αυτή την ασφαλιστική δικλείδα.
- Το χρήμα είναι σήμερα ουσιαστικά ει κονικό. Η πραγματικότητα του είναι ένας συνδυασμός των ψηφίων Ο και 1 μέσα στους υπολογιστές των Τραπεζών. Το μεγαλύτερο μέρος του παγκοσμίου εμπορίου πραγματοποιείται χωρίς χαρτονομίσματα και μόνο το 10% των καθημερινών οικονομικών συναλλαγών αντιστοιχούν σε οικονομικές δοσοληψίες στον “πραγματικό κόσμο”.
- Οι ίδιες οι χρηματοπιστωτικές αγορές (κεφαλαιαγορές) συνιστούν ένα σύστημα δημιουργίας εικονικού χρήματος, με κέρδος που δεν βασίζεται στην δημιουργία πραγματικού πλούτου. Χάρη στο παιγνίδι των κεφαλαιαγορών (που επιτρέπουν την μετατροπή των διακυμάνσεων των χρηματιστηριακών αξιών σε κέρδη), οι “ενημερωμένοι” επενδυτές μπορούν να γίνουν πλουσιότεροι με μια απλή ανταλλαγή δεδομένων μέσα από τους υπολογιστές.
Αυτή η δημιουργία χρήματος χωρίς την ανάλογη δημιουργία πλούτου είναι ακριβώς ο ορισμός της τεχνητής δημιουργίας πλαστού χρήματος. Αυτό που ο νόμος απαγόρευε στους παραχαράκτες, και αυτό που η αστική οικονομία απαγόρευε στα κράτη, καθίσταται συνεπώς δυνατό και νόμιμο για τα αρπακτικά Παγκόσμια Αφεντικά, στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης χρηματιστηριακής κλεπτοκρατίας. Άρα πλαστικό χρήμα ισοδυναμεί με πλαστό χρήμα!
Τα κοινά σημεία μεταξύ του Μεσαίωνα και της σημερινής περιόδου:
- τρομακτικό άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών
- μια κοινωνία που διοικείται από μια ελίτ που κατάγεται από μια κληρονομική κάστα
- η μικρή αξία της ανθρώπινης ζωής
- η επιστροφή του νόμου του ισχυρότερου (winners και losers)
- η επιστροφή των απολυταρχικών αυτοκρατοριών (ΗΠΑ και Κίνα)
- η επιστροφή του φονταμενταλισμού (Άραβες ισλαμιστές και Αμερικανοί ευαγγελιστές)
- η επιστροφή στους θρησκευτικούς πολέμους (ισλαμική σαρία και πόλεμοι του Μπους εμπνευσμένοι από τον “Θεό”)
- οπισθοδρόμηση της κλασσικής κουλτούρας και της μόρφωσης, πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση μόνο για τους πλουσίους
- επιστροφή στην ανασφάλεια των μεταφορών. Επανεμφάνιση των “συμμοριών των εθνικών οδών” και των πειρατών στην θάλασσα!
- επιστροφή των επιδημιών και των ασθενειών που είχαν εξαλειφθεί εδώ και έναν αιώνα.
Ο τυφοειδής πυρετός, η φυματίωση, η διφθερίτιδα και η ψωρίαση έχουν κάνει την επανεμφάνιση τους στην Δύση λόγω της αύξησης της φτώχειας. Η πανούκλα και η χολέρα εμφανίζονται ξανά σε ορισμένες περιοχές του Τρίτου κόσμου. - η επιστροφή των πρακτικών των φυλών (πήρσινγκ, τατουάζ, οργάνωση των περιθωριακών σε φυλές…)
- η μόδα του “γκόθικ” (οι μόδες συχνά αποκαλύπτουν τις επερχόμενες κοινωνικές τάσεις)
- επιστροφή της μαγείας, της αστρολογίας και των τελετών μαύρης μαγείας
- ισχυρή επιρροή αποκρυφιστικών ταγμάτων και μυστικιστικών εταιρειών μεταξύ των κυρίαρχων ελίτ (Skull and Bones, Λέσχη των Bohemian…)
- φτωχός και ακαλλιέργητος πληθυσμός του οποίου μόνη αποστολή είναι να τροφοδοτεί την ελίτ με σκλάβους (φθηνή παιδική εργασία, σεξοτουρισμός, εμπόριο λευκής σαρκός, εμπόριο οργάνων κ.λπ.).
Η εμπειρία του βατράχου και η “τελική λύση”
Ένας από τους στρατηγικούς στόχους των Επικυρίαρχων είναι να επιτύχουν τον πλήρη έλεγχο των φυσικών πόρων και της παραγωγής ενέργειας, αντικαθιστώντας προοδευτικά το σύνολο των εργαζομένων με μηχανές.
Το ντοκουμέντο για τα “Σιωπηλά Όπλα” είναι σαφέστατο σ’ αυτό το θέμα: «Αν η άνοδος των κατώτερων τάξεων μπορεί να συγκρατηθεί επί μακρόν, η ελίτ θα μπορέσει να κυριαρχήσει επί της ενέργειας, και ο λαός, με την συγκατάθεση του, δεν θα έχει καμιά πρόσβαση στους απαραίτητους ενεργειακούς πόρους.
Μέχρις ότου επικρατήσει απόλυτα ο έλεγχος αυτός, πρέπει να έχει εξασφαλισθεί η συγκατάθεση του κόσμου να δουλέψει, και να μην εμποδίσει του συνωμότες να πάρουν στα χέρια τους τις υποθέσεις του. Μια λάθος κίνηση, όμως, θα κάνει τους ανθρώπους να αντισταθούν κατά την τελική μετάβαση των ενεργειακών πηγών στον έλεγχο της ελίτ». Τα τελευταία χρόνια όλα είναι έτοιμα για τον αυτοματισμό ολόκληρης της διαδικασίας παραγωγής. Για να προετοιμάσουν την αντικατάσταση του ανθρώπου από τον υπολογιστή και τις μηχανές, οι Επικυρίαρχοι αποφάσισαν να συγχωνεύσουν τον τρόπο εργασίας του ανθρώπου και των μηχανών. Για τον λόγο αυτόν οι επιχειρήσεις βοηθούνται από μια “μηχανοποίηση” των μεθόδων εργασίας, ακόμα και του τέταρτου τομέα. Οι εργαζόμενοι έχουν όλο και λιγότερα περιθώρια αποφάσεων. Η εργασία τους περιορίζεται στο να ακολουθούν αυστηρές και προκαθορισμένες διαδικασίες που προσεγγίζουν αυτές του υπολογιστή, έτσι ώστε στο μέλλον να διευκολυνθεί η αντικατάσταση τους από τις μηχανές.
Χάρη στην ρομποτοποίηση, την πληροφορική και την τεχνητή νοημοσύνη, η παραγωγή και η μεταφορά της ενέργειας και των προϊόντων θα μπορεί σύντομα να διεκπεραιώνεται σχεδόν αποκλειστικά από αυτόματα συστήματα. Ο αριθμός των ατόμων που θα είναι πραγματικά απαραίτητοι για την καλή λειτουργία του συστήματος παραγωγής θα είναι πολύ κατώτερος του αριθμού των ση μερινών εργαζομένων. Κυρίως αν η παγκόσμια ζήτηση και κατανάλωση ενεργειακών πόρων μειωθεί από την εξόντωση του άχρηστου πληθυσμού.
Συνεπώς έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος εξόντωσης του παγκόσμιου πληθυσμού. Αφού οι άνθρωποι έχουν γίνει άχρηστοι, δεν τους εξοντώνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά μέσω του περιορισμού του ζωτικού τους χώρου, της τροφής, της υγείας, της εκπαίδευσης, των πληροφοριών και της ενέργειας. Η τρομερή αύξηση κατά 40% των τιμών των τροφίμων, η συμπίεση ή η μείωση του ποσοστού ανεργίας με επιδοτούμενες προσλήψεις, οι χαμηλές συντάξεις, το ξεχαρβάλωμα του εκπαιδευτικού συστήματος και της δημόσιας υγείας και η ιδιωτικοποίηση της αγοράς του ηλεκτρικού είναι επίσης πρόσφατα μέτρα προς αυτή τη κατεύθυνση.
Ο πλεονάζων πληθυσμός θα μπορεί ακόμα να εξοντωθεί από τις επιδημίες (σκόπιμη διασπορά ιών στον αέρα, το νερό ή τις τροφές) και από τους πολέμους κατά της τρομοκρατίας.
Σε όλες τις δυτικές χώρες, η “ασφάλεια” θα αποτελέσει σίγουρα πρόσχημα για την αύξηση της καταστολής και μιας πρωτοφανούς ύφεσης της δημοκρατίας. Το τέλος της δημοκρατίας, η ένταση της καταστολής και η εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού κράτους θα είναι τα απαραίτητα “αξεσουάρ” της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, προκειμένου να προλάβουν ογκούμενες και βίαιες ή παράνομες αντιδράσεις της μάζας των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών και των περιθωριοποιημένων (κλοπές, λεηλασίες, εξεγέρσεις…) και για να ενισχύσουν επίσης την υποταγή και την παραίτηση των πολιτών από τα δικαιώματα τους, έτσι ώστε να αποτρέψουν μια επανάσταση κατά της υπονόμευσης και της “κοινωνικής ισοπέδωσης” στην οποία έχουν αποδυθεί οι κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές.
Η υποταγή στην οικονομία της Νέας Τάξης διευκολύνθηκε από την αποβλάκωση του κόσμου που προηγήθηκε χάρη στα Μέσα Ενημέρωσης, την εξασθένιση της κριτικής του ικανότητας χάρη στην προπαγάνδα και την χειραγώγηση, από έναν τρόπο ζωής που δεν αφήνει ούτε χρόνο ούτε ενέργεια για σκέψη, το στρες, την χημική και ηλεκτρομαγνητική μόλυνση, τα νοθευμένα τρόφιμα, τα υπνωτικά και ηρεμιστικά χάπια, τις παρενέργειες των φαρμάκων…
Φαντασθείτε ένα καζάνι γεμάτο κρύο νερό μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένας βάτραχος. Ανάβει η φωτιά κάτω από το καζάνι. Σε λίγο το νερό γίνεται χλιαρό. Ο βάτραχος αισθάνεται ακόμα ευχάριστα και συνεχίζει να κολυμπά. Η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει. Το νερό ζεσταίνεται. Ο βάτραχος αρχίζει να κουράζεται αλλά προς το παρόν δεν ανησυχεί. Σε λίγο το νερό ζεσταίνεται πραγματικά. Ο βάτραχος αισθάνεται πλέον δυσάρεστα, αλλά είναι και αποκαμωμένος, οπότε το ανέχεται και δεν κάνει τίποτα. Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει μέχρι την στιγμή όπου ο βάτραχος βράζει και πεθαίνει, χωρίς να μπορέσει ποτέ να βγει από το καζάνι.
Η εμπειρία αυτή είναι πλούσια σε διδάγματα. Δείχνει ότι στον βαθμό που μια αρνητική αλλαγή επιβάλλεται με σταδιακό τρόπο, ο νους δεν την συνειδητοποιεί και δεν κινητοποιείται ο μηχανισμός της αντίδρασης, ούτε της εξέγερσης. Έτσι επιβάλλεται η παγκόσμια Νέα Τάξη, το πλανητικό οργουελλικό υπερκράτος και ο νέος ρατσισμός, ένας πρωτοφανής κοινωνικός ρατσισμός από τους Επικυρίαρχους, την υπερεθνική ελίτ, τους “διεθνείς υπαλλήλους” της, τα κατά τόπους φερέφωνα τους.
Ένας “νέος βαρβαρισμός”: ένας κόσμος πέραν του ανθρώπινου όπου οι “υπάνθρωποι” θα υπηρετούν τους “υπεράνθρωπους”.
Δείτε το 1ο μέρος ΕΔΩ
Δείτε το 2ο μέρος ΕΔΩ
Το άρθρο είναι του Λεωνίδα Αποσκίτη και είχε δημοσιευθεί σε παλαιότερο περιοδικό “Τρίτο Μάτι” το καλοκαίρι του 2007.
Πηγή: master-lista.blogspot.gr