«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει από κατάκτηση ή από συγκατάθεση». (Paul Warburg, Χρηματιστής, μέλος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων).
Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας:
«Στο ξεκίνημα του 21ου μ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα ορατά και αόρατα πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε… μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής».
Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι, μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή», «πολυπολιτισμικότητα», «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση». Αυτά τα Παγκόσμια Αφεντικά προσπαθούν με σατανικές μεθοδεύσεις να ορίσουν ξανά την πραγματικότητα και να εξουσιάσουν τον πλανήτη. Κατέχοντας μία τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πλούτου, διαφθείρουν σταδιακά και προετοιμάζουν τις ανύποπτες μάζες να δεχθούν το παγκόσμιο αστυνομικό κράτος (Novus Ordo).
Μας αποκοιμίζουν και μας αποσπούν την προσοχή ενώ αυτοί εξαλείφουν μία-μία τις ελευθερίες μας και προετοιμάζονται για γενικευμένη καταστολή, χρησιμοποιώντας την «τρομοκρατία» ως ψευδές πρόσχημα. Διδάσκουν τις μάζες ότι ο Θεός είναι νεκρός και η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη είναι καθαρά υποκειμενικά θέματα, για να αποδείξουν άτι ο άνθρωπος είναι απλώς ένα ζώο προορισμένο να υποδουλωθεί ή να καταστραφεί. Ελέγχουν όλους τους μοχλούς εξουσίας: το πιστωτικό σύστημα, τα Μέσα Ενημέρωσης, την εκπαίδευση, τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς -νεοφιλελεύθερους, σοσιαλιστές, εκσυγχρονιστές, ροζ κομμουνιστές- ώστε να μπορούν εύκολα να μας εξαπατούν.
Μια φυλακή για το μυαλό μας (Matrix)
Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος αφήνει τη μήτρα της μητέρας του, κάθε προσπάθεια του είναι να δημιουργήσει, να διατηρήσει και να αποσυρθεί μέσα σε μία τεχνητή μήτρα, σε διάφορα είδη προστατευτικών «κουκουλιών» – υποκατάστατων. Αντικειμενικός σκοπός αυτής της τεχνητής «μήτρας» είναι να παρέχει ένα σταθερό περιβάλλον για κάθε δραστηριότητα, ασφάλεια για ελευθερία και αμυντική προστασία από την επιθετική δράση. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια η δημοκρατία, όπως εξελίσσεται, είναι πλέον μία ψευδαίσθηση που λειτουργεί εγκλωβιστικά καθώς οι πολίτες συνεχίζουν να ψηφίζουν, αλλά η ψήφος τους δεν έχει κανένα περιεχόμενο. Ψηφίζουν για εκπροσώπους που δεν έχουν πραγματική εξουσία. Κι αυτό, γιατί το μόνο που έχει μείνει είναι να αποφασίζουν για πολιτικά προγράμματα της «δεξιάς» και της «αριστεράς», που είναι πια ταυτόσημα σε όλες τις δυτικές χώρες.
Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου δεν είναι πλέον οι εθνικές κυβερνήσεις, αλλά οι επικεφαλής των οικονομικών ή βιομηχανικών πολυεθνικών ομίλων και των αδιαφανών Διεθνών Ιδρυμάτων (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, G8, NATO κ.λπ.).
Οι υπεύθυνοι των Οργανισμών αυτών -οι οποίοι ασκούν την πραγματική εξουσία δεν είναι εκλεγμένοι, αλλά εκλεκτοί της παγκόσμιας συνωμοτικής ελίτ, και το κοινό δεν ενημερώνεται καν για τις αποφάσεις τους. Σε διεθνές επίπεδο, οι Οργανισμοί αυτοί, που είναι πιο πλούσιοι από τα κράτη, αλλά και βασικοί χρηματοδότες πολιτικών κομμάτων όλου του φάσματος στις περισσότερες χώρες, είναι ουσιαστικά υπεράνω νόμων και πολιτικής εξουσίας, υπεράνω και της δημοκρατίας.
Το ότι οι ισχυροί της γης, εκπρόσωποι αυτών των Οργανισμών και Εταιρειών, αισθάνονται τους πολίτες ως εχθρό τους, φαίνεται από τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που λαμβάνουν για την προστασία τους από αυτούς. Οργανώνουν εναντίον των πολιτών πολεμικά αντίμετρα, όπως έγινε και στη Σύνοδο της G8 στο Heiligendam της Γερμανίας.
Εξάλλου, το περιθώριο δράσης των κρατών μειώνεται όλο και περισσότερο από τις διεθνείς οικονομικές συμφωνίες για τις οποίες κανένας δεν συμβουλεύθηκε ούτε πληροφόρησε τους πολίτες. Όλες οι διεθνείς συνθήκες που υπογράφηκαν τα τελευταία χρόνια (GATT, OMC, ΜΙΑ, ΝΤΜ, NAFTA) έχουν ένα μοναδικό σκοπό: τη με ταφορά της εξουσίας από τα κράτη προς τους μη εκλεγμένους οργανισμούς, μέσω της «παγκοσμιοποίησης».
Αν όμως οι πολίτες υποψιασθούν ότι δεν υπάρχει δημοκρατία, μπορεί να προκληθεί εξέγερση. Γι’ αυτό αποφασίστηκε να διατηρηθεί μία βιτρίνα δημοκρατίας και η πραγματική εξουσία να μετατοπισθεί προς νέα υπερεθνικά κέντρα. Στην πραγματικότητα, βιώνουμε μία «νέα σκλαβιά» με δεξιό ή αριστερό προσωπείο.
Σε μία διάλεξη το 1961, ο Άλντους Χάξλεϊ περιέγραψε το αστυνομικό κράτος του μέλλοντος ως την «τελική επανάσταση»: μία «δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι άνθρωποι «αγαπούν την δουλεία τους». Ο στόχος, είχε πει, είναι να δημιουργηθεί «ένα είδος ανώδυνων στρατοπέδων συγκέντρωσης για ολόκληρες κοινωνίες έτσι ώστε να χάσουν ουσιαστικά οι άνθρωποι τις ελευθερίες τους… αλλά… δεν θα σκέπτονται σε καμία περίπτωση να εξεγερθούν λόγω της προπαγάνδας ή της πλύσης εγκεφάλου… που θα ενισχύεται με φαρμακευτικές μεθόδους».
Το ντοκουμέντο: Ο “Αθόρυβος Πόλεμος” εναντίον της Ανθρωπότητας
Σήμερα έχει ξεκινήσει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος. Πρόκειται για-έναν κοινωνικό και εσωτερικό πόλεμο, έναν πόλεμο εξόντωσης που διεξάγεται από τις υπερεθνικές ελίτ εναντίον όλων των εθνών. Αυτός ο πόλεμος που χαρακτηρίζεται από την παλινόρθωση μιας νέας δουλείας, ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη, παγκοσμιοποίηση» και διεξάγεται με μία σειρά εξελιγμένων τεχνικών και τεχνολογιών υποταγής και παραπλάνησης του μέσου πολίτη ώστε τελικά αυτός να υποταχθεί. Σιωπηλά όπλα και ψυχοκυβερνητική διαχείριση του φόβου, τηλενάρκωση, mind control, μη φονικά όπλα, υποτάσσουν για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία το πνεύμα και το φαντασιακό ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» («Silent Weapons for Quiet Wars») επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Μιλά για «έλεγχο του κοινού» με το να το διατηρούν «διαλυμένο, αδαές, συγχυσμένο, αποδιοργανωμένο και διασπασμένο». «Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο… ‘Οταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται…». Το ντοκουμέντο αυτό, που αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου.
Το 1954, σύμφωνα με το ντοκουμέντο, η «υπερεθνική ελίτ» αποφάσισε να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» αρχικά κατά του αμερικανικού λαού και στη συνέχεια κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας, με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας. Το ντοκουμέντο μοιάζει με κωδικοποιημένο κείμενο που χρησιμοποιεί τεχνολογικούς και ηλεκτρονικούς όρους για να περιγράψει τον οικονομικο-πολιτικά έλεγχο της κοινωνίας από την υπερεθνική συνωμοτική ελίτ. Οι συντάκτες του το χαρακτηρίζουν ως ένα «εισαγωγικό εγχειρίδιο προγραμματισμού» που δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για τον έλεγχο των μαζών, της πολιτικής και της οικονομίας.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό έγγραφο υποτίθεται ότι βρέθηκε τυχαία στις 7 Ιουλίου του 1986, μέσα σε ένα μεταχειρισμένο φωτοτυπικό μηχάνημα IBM που αγόρασε ένας υπάλληλος της αεροπορικής εταιρείας Boeing… Ως ημερομηνία σύνταξης του εμφανίζεται το έτος 1979. Φαίνεται σαν να περιγράφει μία στρατηγική που αποφασίστηκε το 1954 (έτος ίδρυσης της Λέσχης Μπίλ-ντερμπεργκ) κατά τη διάρκεια μιας μυστικής συνάντησης αυτού του είδους των ελιτίστικων φόρα όπου παίρνονται οι αποφάσεις των δια-καπιταλιστικών στρατηγικών και του μακροπρόθεσμου κοινωνικού προγραμματισμού, σε διεθνές επίπεδο.
Απ’ ό,τι λέει το έγγραφο, αλλά και από την μοναδική ανάλυση γύρω από αυτό που υπάρχει στο βιβλίο «Behold the Pale Horse» του William Cooper, που κυκλοφόρησε το 1991, φαίνεται ότι η στρατηγική των «Σιωπηλών Όπλων» συντονίστηκε προς όφελος των υπερεθνικών Παγκόσμιων Αφεντικών από το βρετανικό Ινστιτούτο, γνωστό ως «Chatham House» (Τσάταμ Χάουζ). Το όνο μα Chatham House συχνά χρησιμοποιείται ως αναφορά στο Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (Royal Institute of International Affairs – ΜΙΑ), που είναι το ανάλογο του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations – CFR) της Αμερικής.
To Τσάταμ Χάουζ, οι υπερπόντιοι δορυφόροι του και οι συναντήσεις τους, όπως και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, χαρακτηρίζονται από τη συνύπαρξη ενός κλειστού εσωτερικού κύκλου μυημένων οι οποίοι, μαζί με έναν εξωτερικό κύκλο συνεργατών, εργάζονται σταθερά με στόχο την άσκηση επιρροής σε σημαντικά κυβερνητικά στελέχη, γραφειοκράτες, διπλωμάτες και επιχειρηματίες.
Το συγκεκριμένο έγγραφο υποτίθεται πως ήταν φωτοτυπημένο αντίγραφο που προοριζόταν για κάποιον αποδέκτη του κλειστού κύκλου, διότι είχε την ένδειξη: «Έχετε επιλεγεί για το πρόγραμμα αυτό, λόγω της ικανότητας σας να εξετάζετε την ανθρώπινη κοινωνία με ψυχρή αντικειμενικότητα και να αναλύετε και να συζητάτε τις παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα σας με άλλους ανάλογης πνευματικής ικανότητας…».
Αν δεν πιστέψουμε, όπως οφείλουμε άλλωστε, ότι το ντοκουμέντο εγκαταλείφθηκε τυχαία, τότε μπορεί να είναι δουλειά κάποιου «whistleblower», όπως έχει συμβεί και με άλλες αποκαλύψεις για συνωμοσίες τέτοιου είδους.
Δεν αποκλείεται επίσης να είναι άλλη μία «προβοκάτσια» του τύπου των γνωστών «Πρωτοκόλλων», κάποιοι που θέλουν, δηλαδή, να προειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για τα μυστικά αυτά σχέδια χωρίς να στηρίζονται στην αυθεντικότητα των κειμένων τους. Άλλωστε η πραγματική «συνωμοσία» ποτέ δεν αποδεικνύεται.
Τα πιο σημαντικά αποσπάσματα του απόρρητου αυτού εγγράφου, μαζί με τα δικά μας σχόλια, παραθέτουμε παρακάτω:
Top Secret:
Σιωπηλά όπλα για Αθόρυβους Πολέμους
Ιστορική εισαγωγή
Η τεχνολογία των σιωπηλών όπλων εξελίχθηκε από την Operations Research (O.R.), μία απόρρητη στρατηγική και τακτική μεθοδολογία που αναπτύχθηκε την Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αρχικός σκοπός της Operations Research ήταν η μελέτη των στρατηγικών και τακτικών προβλημάτων επίγειας και εναέριας άμυνας, με αντικειμενικό σκοπό την αποτελεσματική χρήση περιορισμένων στρατιωτικών πόρων κατά ξένων εχθρών (π.χ. επιμελητεία, διοικητική μέριμνα).
Σύντομα ωστόσο, αξιωματούχοι με θέσεις ισχύος κατάλαβαν ότι οι ίδιες μέθοδοι μπορεί να ήταν χρήσιμες για τον πλήρη έλεγχο μιας κοινωνίας, αλλά υπό την προϋπόθεση να αναπτυχθούν καλύτερα εργαλεία. Η κοινωνική μηχανική (η ανάλυση και ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων), γι’ αυτό χρειάζεται ένα σύστημα υψηλής ταχύτητας ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων:
Ορόσημα: Οι παλαιοί υπολογιστές ήταν πολύ αργοί, αλλά ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, που επινοήθηκε το 1946 από τους J. Presper Eckert και John W. Mauchly, ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις. Το επόμενο ορόσημο ήταν η ανάπτυξη του γραμμικού προγραμματισμού (μέθοδος Simplex) το 1947 από τον μαθηματικό George B. Dantzig. • Τέλος, στις αρχές του 1948, το τρανζίστορ, που κατασκευάστηκε από τους J. Bardeen, W.H. Brattain και W. Shokley, έφερε μεγάλες ελπίδες για εξάπλωση του πεδίου των υπολογιστών μειώνοντας τον αναγκαίο χώρο και την απαιτούμενη ισχύ.
Με αυτές τις τρεις ανακαλύψεις στα χέρια τους, οι ισχυροί της Δύσης υπέθεσαν ότι ήταν δυνατόν να ελέγξουν ολόκληρο τον κόσμο με το πάτημα ενός κουμπιού.
Αμέσως, η ναυαρχίδα της παγκοσμιοποίησης, το Ίδρυμα Ροκφέλλερ μπήκε στο παιγνίδι δίνοντας μία τετραετή επιχορήγηση στο Κολλέγιο Harvard, ιδρύοντας το Πρόγραμμα Οικονομικής Ερευνας Harvard (Harvard Economic Research Project) για τη μελέτη της δομής της αμερικανικής οικονομίας. Έναν χρόνο αργότερα, το 1949, συνέπραξε και η Αμερικανική Αεροπορία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τότε ο αδιαμφισβήτητος διάδοχος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία στις, αρχές του 20ού αιώνα ήλεγχε το 1/4 του πλανήτη. Οι ΗΠΑ κληρονόμησαν από τη θαλασσοκράτειρα Μεγάλη Βρετανία όλες σχεδόν τις σημαντικές γεωστρατηγικές περιοχές που ήλεγχε, αλλά δεν είχαν την απαιτούμενη αυτοκρατορική αντίληψη για να αναλάβουν τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Έτσι, ουσιαστικά οι ΗΠΑ έγιναν το έθνος-κράτος, πιλότος των Επικυρίαρχων για το μοντέλο της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας. Ο έλεγχος του πλανήτη προϋπόθετε τον έλεγχο της Αμερικής από τα μέσα.
Πολιτική Εισαγωγή
Το 1952 έληξε η περίοδος της επιχορήγησης και έγινε μια υψηλού επιπέδου συνάντηση της Ελίτ ώστε να καθοριστεί η επόμενη φάση της έρευνας σχετικά με τα σχέδια της κοινωνικής χειραγώγησης. Το πρόγραμμα Harvard υπήρξε πολύ καρποφόρο και αυτό επιβεβαιώθηκε από τη δημοσίευση ορισμένων εκ των αποτελεσμάτων του το 1953, τα οποία μιλούσαν για τη δυνατότητα εφαρμογής της οικονομικής (κοινωνικής) μηχανικής.
Η νέα μηχανή Αθόρυβου Πολέμου που αναπτύχθηκε το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του ’40, ήταν το νέο απόκτημα που μπήκε σε εφαρμογή το 1954. Με τη δημιουργία του μέιζερ (διάταξη ενίσχυσης η παράγω γης μικροκυμάτων με εξαναγκασμένη εκπομπή ακτινοβολίας) το 1954, η υπόσχεση για «ξεκλείδωμα» απεριόριστων πηγών ατομικής ενέργειας σύντηξης, από το βαρύ υδρογόνο στο θαλασσινό νερό και η επακόλουθη διαθεσιμότητα απεριόριστης ηλιακής ενέργειας ήταν μία δυνατότητα που φαινόταν ότι θα επιτευχθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Ο συνδυασμός ήταν ακαταμάχητος.
Ο Αθόρυβος Πόλεμος κηρύχθηκε σιωπηλά από τη Διεθνή Ελίτ σε μία συνδιάσκεψη που έγινε το 1954. Το σύστημα σιωπηλών όπλων ήταν έτοιμο σχεδόν 13 χρόνια μετά.
Τα Παγκόσμια Αφεντικά είχαν καταλάβει άτι ήταν απλώς θέμα χρόνου, μερικές δεκαετίες μόνο, πριν οι αφυπνισμένες μάζες να είναι σε θέση να τους ανατρέψουν και να καταλάβουν την εξουσία, γιατί τα ίδια τα στοιχεία της τεχνολογίας σιωπηλών όπλων, που εξυπηρετούσαν τα σχέδια τους, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν και για την ουτοπία των πολλών. Επομένως, για να αποκλεισθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να εξασφαλισθεί η κυριαρχία τους, δόθηκε προτεραιότητα στον τομέα των επιστημών ενέργειας.
Ο ρόλος της Ενεργείας
Η ενέργεια είναι το κλειδί για κάθε δραστηριότητα στον πλανήτη μας. Οι φυσικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και του ελέγχου της φυσικής ενέργειας, και οι οικονομικο-κοινωνικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και τον έλεγχο της κοινωνικής ενέργειας. Και οι δύο είναι κυρίως λογιστικά συστήματα, δηλ. μαθηματικά. Συνεπώς, τα μαθηματικά είναι η πρωταρχική επιστήμη ενέργειας. Και ο «λογιστής» κατέχει ηγεμονική θέση όταν το κοινό αγνοεί τη μεθοδολογία των «λογιστικών». Η επιστήμη γίνεται το μέσο για έναν στόχο. Το μέσον είναι η γνώση και ο στόχος είναι ο έλεγχος.
Πέραν αυτών παραμένει ένα ζήτημα μόνο: «Ποιος επωφελείται;» («Qui bonoi?»). To 1954, αυτό ήταν το πρωταρχικό ζήτημα. Προς το συμφέρον της τάξης, της ασφάλειας και της ησυχίας του μελλοντικού κόσμου της υπερεθνικής ελίτ, αποφασίστηκε να ξεκινήσει παρασκηνιακά, και χωρίς να το γνωρίζουν κατ’ ανάγκην οι εκλεγμένοι «αντιπρόσωποι» του λαού, ένας σιωπηλός πόλεμος κατά του αμερικανικού λαού με απώτατο στόχο τη μόνιμη μεταφορά της φυσικής και κοινωνικής ενέργειας (του πλούτου) των πολλών ανοργάνωτων και ανεύθυνων, στα χέρια των λίγων που «διαθέτουν αυτοπειθαρχία, αίσθημα ευθύνης και είναι άξιοι». [σ.σ.: δηλαδή των Ολιγαρχών].
Προκειμένου να εκπληρωθεί ο σκοπός αυτός, ήταν απαραίτητο να δημιουργήσουν, να κατοχυρώσουν και να εφαρμόσουν νέα όπλα τα οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν μία κατηγορία όπλων τόσο έξυπνων και σοφιστικέ ως προς τα χαρακτηριστικά της λειτουργίας και της παρουσίας τους, που τα αποκάλεσαν «αθόρυβα όπλα».
Για να επιτευχθεί μία απολύτως προβλέψιμη οικονομία, τα μέλη των χαμηλότερων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο, δηλαδή να «εξημερωθούν», να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από πολύ νεαρή ηλικία, πριν έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των υλικών αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα. Αρκετούς πονοκεφάλους είχαν προκαλέσει οι «γενιές της αμφισβήτησης»…
Για να εξασφαλισθεί μία τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατώτερων τάξεων μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης (δηλαδή προσαρμογής) των παραμελημένων παιδιών τους.
Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες τάξεις πρέπει να είναι η χειρότερη του είδους, έτσι ώστε το τείχος της άγνοιας που θα τη διαχωρίζει από την ελίτ, να είναι και να παραμένει αδιαπέραστο για τα παιδιά της.
Με μία τέτοια υστέρηση εξ αρ χής, ακόμα και τα ευφυή άτομα της κατώτερης τάξης θα έχουν ελάχιστες δυνατότητες να ξεφύγουν από τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται. Αυτή η μορφή υποδούλωσης είναι βασική για τη διατήρηση σε έναν ικανοποιητικό βαθμό της κοινωνικής ειρήνης που επιθυμούν οι νεόπλουτες ελίτ και που, εν τέλει, έχουν καταφέρει να έχουν σήμερα στη Δύση σε ασύγκριτο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν, χάρη στην κατευθυνόμενη πρωτοφανή παθητικοποίηση και συντηρητικοποίηση της νεολαίας.
Περιγραφή του Σιωπηλού Όπλου
Οι δημιουργοί του σιωπηλού όπλου περιμένουν απ’ αυτό ό,τι θα περίμεναν κι από ένα συνηθισμένο όπλο, αλλά με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο λειτουργίας. Το όπλο αυτό πυροδοτεί καταστάσεις αντί για σφαίρες. Ως μέσο προώθησης χρησιμοποιεί την επεξεργασία δεδομένων, αντί τη χημική αντίδραση (έκρηξη). Η πυροδότηση του προέρχεται από πληροφορίες, αντί για κόκκους πυρίτιδας. Το χειρίζεται ένας προγραμματιστής υπολογιστών και όχι ένας σκοπευτής. Τίθεται υπό τις διαταγές ενός μεγαλοτραπεζίτη και όχι ενός στρατηγού. Δεν κάνει θόρυβο κατά την εκπυρσοκρότηση, δεν προκαλεί εμφανή σωματικά ή πνευματικά τραύματα και παρεμβαίνει καταφανώς στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Αυτό το αντιλαμβάνεται μόνο ο εξασκημένος παρατηρητής που γνωρίζει τι να παρατηρήσει.
Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί πλήρως αυτό το όπλο και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και υποτάσσεται από κάποιο όπλο. Το κοινό μπορεί να αισθάνεται ενστικτωδώς ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά αυτό οφείλεται στην τεχνική φύση του σιωπηλού όπλου. Δεν μπορούν, όμως, να εκφράσουν το αίσθημα τους με λογικό τρόπο ή να αντιμετωπίσουν εγκεφαλικά το πρόβλημα. Συνεπώς, δεν ξέρουν από πού να ζητήσουν βοήθεια και πώς να συντονισθούν με άλλους για να αμυνθούν από αυτό.
Όταν εφαρμόζεται σταδιακά ένα σιωπηλό όπλο, το κοινό προσαρμόζεται (συνηθίζει) στην παρουσία του και μαθαίνει να ανέχεται τη διείσδυση του στη ζωή του, μέχρις ότου η πίεση (ψυχολογική μέσω της οικονομικής) γίνει πολύ μεγάλη και καταρρεύσει. Άρα, το σιωπηλό όπλο είναι ένας τύπος βιολογικού πολέμου. Πλήττει τη ζωτικότητα, τις επιλογές και την κινητικότητα των ατόμων μιας κοινωνίας με τη γνώση, την κατανόηση, τη διαχείριση και την επίθεση στις πηγές φυσικής και κοινωνικής ενέργειας των πολιτών, καθώς επίσης και στις φυσικές, διανοητικές και συναισθηματικές δυνάμεις και αδυναμίες τους!
Θεωρητική Εισαγωγή
«Δώστε μου τον έλεγχο τον νομίσματος μιας χώρας και δεν με νοιάζει ποιος κάνει τους νόμους της»,
Mayer Amshell Rothschild
Η τεχνολογία των σημερινών σιωπηλών όπλων είναι παράγωγο μιας ιδέας που επινοήθηκε, εκφράσθηκε επιγραμματικά και εφαρμόσθηκε αποτελεσματικά από τον Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ (Mayer Amshell Rothschild), ιδρυτή της παγκόσμιας δυναστείας των τραπεζιτών Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε έναν βασικό κρίκο της οικονομικής θεωρίας που είναι η «επαγωγικότητα».
Δεν προέβλεψε, βέβαια, ο ίδιος ότι η ιδέα του, με όρους μαθηματικής ανάλυσης του 20ού αιώνα, θα έπρεπε να περιμένει τη Δεύτερη Βιομηχανική Επανάσταση, την εμφάνιση της θεωρίας της μηχανικής και της ηλεκτρονικής και, τελικά, την επινόηση του ηλεκτρονικού υπολογιστή πριν μπορέσει να εφαρμοσθεί αποτελεσματικά για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας. [Σ.σ.: οι οικονομικοί ορισμοί του κειμένου παραπέμπουν στο βιβλίο Beyond the Pale Horse…].
Αυτό που είχε ανακαλύψει ο Ρότσιλντ ήταν η βασική αρχή της εξουσίας, της επιρροής και του ελέγχου επί των ανθρώπων, όπως αυτή εφαρμόζεται στην οικονομία. Η αρχή αυτή είναι η εξής: «όταν παριστάνεις ότι κατέχεις την εξουσία, τότε οι άνθρωποι σου την παραχωρούν πραγματικά σε σύντομο διάστημα».
Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε ότι το νόμισμα ή οι λογαριασμοί καταθέσεων και τα δάνεια είχαν την απαιτούμενη επίφαση εξουσίας που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να πείσει τους ανθρώπους (όπως η έλξη που ασκεί ένα μαγνητικό πεδίο) να παραδώσουν τον πραγματικό τους πλούτο, με αντάλλαγμα μία υπόσχεση για περισσότερο πλούτο (αντί για πραγματική αμοιβή). Να τοποθετήσουν ως υποθήκη ένα πραγματικό εχέγγυο με αντάλλαγμα… τραπεζογραμμάτια.
Ο ευφυής Ρότσιλντ κατάλαβε ότι μπορούσε να εκδώσει περισσότερα χαρτονομίσματα από αυτά που είχε ως εγγύηση, στον βαθμό που είχε τα αποθέματα χρυσού κάποιου άλλου ανθρώπου ως όπλο για να τα επιδεικνύει στους πελάτες του. Ο Ρότσιλντ δάνειζε τα τραπεζογραμμάτια του σε άτομα και σε κυβερνήσεις. Έτσι δημιουργείτο υπερβολική εμπιστοσύνη. Μετά έκανε δυσεύρετα τα χρήματα, ασκούσε ασφυκτικότερο έλεγχο στο σύστημα και μάζευε τις υποθήκες βάσει των υποχρεώσεων των συμβάσεων. Ύστερα, ο κύκλος αυτός επαναλαμβανόταν…
Οι πιέσεις αυτές μπορούσαν, με τον κατάλληλο χειρισμό, να προκαλέσουν πόλεμο. Τότε έλεγχε τη διαθεσιμότητα του νομίσματος (χρήματος) για να καθορίσει ποιος θα κέρδιζε τον πόλεμο. Η κυβέρνηση που θα συμφωνούσε να του δώσει τον έλεγχο του οικονομικού της συστήματος είχε την υποστήριξη του. Η είσπραξη των χρεών ήταν εγγυημένη μέσω της οικονομικής βοήθειας προς τον εχθρό του οφειλέτη. Το κέρδος που προέκυπτε από αυτή την μέθοδο έδινε στον Ρότσιλντ τη δυνατότητα να αυξάνει όλο και περισσότερο τον πλούτο του.
Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε ότι το χαρτονόμισμα του έδινε τη δύναμη να ανασκευάσει τη δομή της οικονομίας προς όφελος του, να αλλάξει την οικονομική επαγωγικότητα σε τέτοιες οικονομικές θέσεις που θα προκαλούσαν την μεγαλύτερη δυνατή οικονομικά αστάθεια και κλυδωνισμό. Για τον τελικό έλεγχο της οικονομίας έπρεπε να προηγηθεί η συλλογή αρκετών στοιχείων και η ανάπτυξη υπολογιστών υψηλής ταχύτητας που θα παρακολουθούσαν στενά τις οικονομικές διακυμάνσεις που δημιουργούνται από την πτώση των τιμών και το πληθωριστικό χρήμα.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Η εξαφάνιση της ενημέρωσης: πληροφορίες χωρίς πληροφόρηση
Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας είναι να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών που διαχέονται μέσα από ένα ευρύτατο δίκτυο Μέσων Ενημέρωσης με παρόμοιο περιεχόμενο. Αυτό επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται κατ’ αρχάς στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης του κοινού.
Όλοι οι ψυχολόγοι και οι ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλύτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο και ιεραρχημένο τρόπο. Όμως, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (διάφορα θέματα: λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά λίγο πολιτική κ.λπ.), επειδή επιδιώκουν τη λιγότερη δυνατή απομνημόνευση των πληροφοριών από το κοινό. Έτσι, είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό… Όπως οι εκλογές, έτσι και οι τηλεοπτικές “εφημερίδες” συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά έχουν χάσει το περιεχόμενο τους. Ένα τηλεοπτικό δελτίο περιέχει το πολύ 2 με 3 λεπτά πραγματικής ενημέρωσης. Η υπόλοιπη αποτελείται από θέματα περιοδικών, ρεπορτάζ ανούσια, διάφορα περιστατικά, κουτσομπολιά και “ριάλιτι” γύρω από την καθημερινότητα. Οι αναλύσεις από εξειδικευμένους δημοσιογράφους, όπως και οι ενημερωτικές εκπομπές έχουν σχεδόν εξαφανιστεί ολοκληρωτικά.
Η ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα περιθωριακά και ειδικά έντυπα και τα φανζίν, τα οποία διαβάζονται από μία μειοψηφία πολιτών. Η εξαφάνιση της ενημέρωσης είναι το απτό σημάδι ότι η φύση του πολιτικού καθεστώτος που ζούμε έχει ήδη αλλάξει.
Συνεχίζεται…
Δείτε το 2ο μέρος ΕΔΩ
Δείτε το 3ο μέρος ΕΔΩ
Το άρθρο είναι του Λεωνίδα Αποσκίτη και είχε δημοσιευθεί σε παλαιότερο περιοδικό “Τρίτο Μάτι” το καλοκαίρι του 2007.
Πηγή: master-lista.blogspot.gr