Aπόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του υποψήφιου Ευρωβουλευτή Γιώργου Λ. Κόκκα.
Το μοντέλο πολιτισμού και πολιτιστικών εκδηλώσεων που τείνει να καταστεί ενιαίο σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και σε όλες τις χώρες του κόσμου είναι οι μαζικές εκδηλώσεις που αποφέρουν μεγάλα κέρδη σε επιχειρήσεις-διοργανωτές αυτών και λειτουργούν ναι μεν εντυπωσιακά ως προς τα ευρηματικά εφέ και για προσέλκυση περισσότερου κόσμου και συνεπακόλουθα για αύξηση των κερδών τους, αλλά λείπει εντελώς ο αυθορμητισμός , η αυθεντική πολιτιστική δημιουργία και η πηγαία έμπνευση που για αιώνες και χιλιετίες από τις μικρές φιλές μέχρι τις πόλεις λειτουργούσε η αναψυχή των ανθρώπων, περισσότερο ως αγωγή ψυχής – ψυχαγωγία, πάρα ως διασκέδαση για μαζική εκτόνωση.
Το κράτος των σύγχρονων εκκλησιών του δήμου, η πηγή όλων των δραστηριοτήτων και φυσικά και κυρίως της δημιουργίας πολιτισμού βρίσκεται στην κοινότητα, δηλαδή στην υπέρβαση του ατομικού σε ένα μικρό ευρύτερο ανθρώπινο πλαίσιο φίλων και κοινωνών ιδίων ενδιαφερόντων, που εξ ορισμού αποτελεί το κατάλληλο λίπασμα – μήτρα για να γονιμοποιήσει η ατομική έμπνευση του κάθε μέλους την καλοπροαίρετη συλλογική διάθεση των συμπολιτών κάθε κοινότητας. Έτσι, είτε στο τραγούδι, είτε στα θεατρικά δρώμενα, που θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνουν ακόμη και σύγχρονα λαϊκά δημιουργήματα αναψυχής ανώτερα του παραδοσιακού θεάτρου σκιών, καθώς και κάθε άλλη εικαστική και λογοτεχνική δημιουργία που θα επενδύεται με τις τεχνολογικές δυνατότητες ήχου και εικόνας, ώστε να έχουμε εξαιρετικά καινοτόμες μορφές αναψυχής, βάζει την πολιτιστική διάσταση σε ένα ΣΕΔοκρατούμενο κράτος σε ένα πραγματικά ξεχωριστό επίπεδο και βάθρο, Οι ελληνικές παραδόσεις στον πολιτισμό, που δημιουργήθηκαν ακριβώς προ αιώνων σε πραγματικές συνθήκες ΣΕΔοκρατίας, είτε σε απομονωμένα χωρία-κοινότητες από τον φόβο των πειρατών στα ελληνικά νησιά, είτε σε ορεινές ηπειρωτικές κοινότητες της τουρκοκρατίας παρήγαν λαϊκούς χορούς και τραγούδια, δημιουργία πασχαλινών, χριστουγεννιάτικων και αποκριάτικων εθίμων και πλείστες άλλες πολιτισμικές δραστηριότητες με υψηλή αισθητική από τις υπέροχες σε αποχρώσεις και συνδυασμούς κοσμημάτων λαϊκές ενδυμασίες μέχρι μια ανυπέρβλητη αρχιτεκτονική φυσική δόμηση του κάθε χωριού με γενικότερο σεβασμό του περιβάλλοντος χώρου , πραγματικά οικολογική και αειφόρο που δεν την είχε καμία απολύτως πολιτισμική σχέση ή δυνατότητα σύγκρισης με τα φθαρμένα τζιν της νεωτερικής ένδυσης και τις λοιπές δήθεν casual επιλογές ντυσίματος παγκόσμια από Αμερική ως Ιαπωνία ούτε με τις τερατουπόλεις ,μεγάλες ή μικρές, όπου στοιβάζονται τα σύγχρονα ανθρώπινα ζώα και φυσικά ούτε με τις μαζικές ραδιοτηλεοπτικές διασκεδάσεις των παθητικών τηλεθεατών και ακροατών της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Ακόμα και οι ειδήσεις στην μικρή κοινότητα έχουν ανθρώπινο πρόσωπο και εστίαση σε τρυφερές και συγκινητικές ανθρώπινες σχέσεις και την ανάδειξη της δημιουργικότητας κάθε μέλους της κοινότητας ως είδηση, ενώ ο βομβαρδισμός καθημερινών ειδήσεων σήμερα που αφορούν χρηματιστήρια , απίστευτες ειδήσεις διαφθοράς που προκαλούνται συνεχώς στα κράτη που επικρατούν οι λεγόμενες αγορές δείχνουν την κατάντια ενός άλλου σύγχρονου μεσαίωνα που βιώνουμε καθημερινά, ενώ θα πρέπει μια νέα πολιτισμική αναγέννηση να προκληθεί από τον διαφωτισμό που προκαλεί, ελπίζουμε, τόσο το πόνημα που διαβάζεται, όσο και οι δράσεις του ελληνικού και του παγκόσμιου κινήματος Άμεσης Δημοκρατίας στα όποια έχει αφιερώσει κυριολεκτικά τη ζωή με μεγάλες ατομικές και οικογενειακές θυσίες ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου.
Η ίδια η κοσμοαντίληψη της ΣΕΔοκρατίας λειτουργεί ως σκαπάνη για την εξεύρεση των πολιτιστικών θησαυρών και δυνατοτήτων που βρίσκονται στην ψυχή και στο υποσυνείδητο κάθε ανθρώπου, ενώ ειδικά στην Ελλάδα οι μέχρι πριν δύο γενεές βιωματική σχέση του Έλληνα με τον κοινοτισμό του δίνει ακόμα τις δυνατότητες αναδημιουργίας των πολιτιστικών θησαυρών, που όλοι οι κάτοικοι και οι τουρίστες στην Ελλάδα εύκολα και συχνά αντιλαμβάνονται αλλά ο εμπορικοποιημένος τρόπος διασκέδασης δεν αφήνει να πλημμυρίσει η χώρα αυτή ξανά από τον πολιτισμό που και μόνο οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις όποιου ζει σε αυτή τη χώρα δημιουργούν.
Νομίζουμε ότι η καλύτερη σκιαγράφηση της πολιτιστικής ζωής στη ΣΕΔοκρατία γίνεται στο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού ταξίδι στην ΣΕΔοκρατούμενη Ελλάδα’ που η περιήγηση των δύο ζευγαριών αλλοδαπών νέων τουριστών καταγράφει βιωματικά τον απίστευτο πολιτιστικό πλούτο που δημιουργεί η υγιείς δόμηση της ανθρώπινης κοινωνίας με βάση τις αρχές της ΣΕΔοκρατίας, και μόνο με όρους πολιτικής επιστημονικής φαντασίας μπορεί να ξεχυθεί ο ανθρώπινος νους στις εσχατιές της πολιτιστικής δημιουργίας που η πραγματική ατομική και συλλογική ελευθερία στις συνθήκες αυθεντικής δημοκρατίας των ΣΕΔ μπορεί να αποφέρει.