Η κορύφωση των τρόπων αυτών αμεσοδημοκρατικής παρέμβασης έγινε μετά από τρεις επιτυχείς προσομοιώσεις «Εναλλακτικού Κοινοβουλίου Πολιτών» (που οργάνωσε το ΕΚΑΔ) στις πλατείες της Ελλάδας το καλοκαίρι του 2011, όταν το αίτημα για Άμεση και πραγματική Δημοκρατία ήταν κοινό ζητούμενο και Παλλαϊκή απαίτηση με συγκεκριμένες εφαρμογές λαϊκών συνελεύσεων και ψηφισμάτων.

Έκτοτε, ανελήφθη από το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας μια πρωτοβουλία Συσπείρωσης των κινημάτων των πλατειών που διεκδικούσαν άμεση και πραγματική Δημοκρατία, τώρα, η οποία μορφοποιήθηκε κατά τον τετραήμερο εορτασμό των τρίτων Κλεισθενείων τον Σεπτέμβριο του 2011 και έλαβε την επωνυμία « Συσπείρωση για την Δημοκρατία» (ιστοσελίδα: www.s-d.gr). Στα πλαίσια αυτής, περίπου 20 κινήματα και συλλογικότητες των πλατειών, προσπάθησαν να μετουσιώσουν το Αμεσοδημοκρατικό πρόταγμα σε κοινή πολιτική πρόταση. Ωστόσο, η έλλειψη κατάλληλης πολιτικής κουλτούρας και τα αρνητικά στοιχεία των αγανακτισμένων νεοελλήνων, που εκδήλωσαν αδυναμίες συνύπαρξης στον κοινό στόχο, συνέδραμαν στην τυφλή πορεία αυτού του εγχειρήματος, αφήνοντας ελπίδες μόνο για μια τριτοβάθμια Συσπείρωση των Κινημάτων υπό την επίδραση εξωγενών καταστάσεων, που μόλις τώρα (προ των εκλογών του Ιουνίου 2012) άρχισαν να διακρίνονται ξανά!

Η έλλειψη αμεσοδημοκρατικής κουλτούρας ήταν ιδιαίτερα εμφανής και τον Νοέμβριο του 2011, όταν ο τότε Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε άκομψα και άκαιρα το δημοψήφισμα, δηλαδή το βασικό αμεσοδημοκρατικό εργαλείο λήψης αποφάσεων από τον λαό, για το ζήτημα της επικύρωσης των όρων του δεύτερου μνημονίου από τους Έλληνες. Η κριτική που δέχθηκε και οδήγησε στην άμεση παραίτησή του, απέκλεισε όχι μόνο την χρήση του Δημοψηφίσματος και τον σκόπιμο δημόσιο εξευτελισμό του θεσμού αυτού από τα Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης της κοινής γνώμης, αλλά κατά έναν μυστήριο τρόπο έπαυσε έκτοτε και κάθε αναφορά στο παλλαϊκό αίτημα για άμεση δημοκρατία από τα Μέσα αυτά. Οι τακτικές αποκλεισμού της Άμεσης Δημοκρατίας από την πληροφόρηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση, ακόμη και όταν η καγκελάριος Μέρκελ, μετά τις πρόσφατες εκλογές της 6^ης Μαΐου ζήτησε εξίσου άκομψα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αυτό που από την 28^η Οκτωβρίου 2011 επίμονα ζητούσε το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας, δηλαδή, διπλές κάλπες για Βουλευτικές Εκλογές και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα στην Ελλάδα, ώστε να εξαναγκασθούν οι πολιτικές δυνάμεις να συμμορφωθούν με τις βασικές επιλογές του Ελληνικού Λαού, μετά από πραγματικό επί της ουσίας διάλογο με επιχειρήματα υπέρ ή κατά και πρόβλεψη επιπτώσεων πριν από τα Δημοψηφίσματα. Σε περίπτωση που αυτά πραγματοποιούνταν, θα μπορούσαν να δώσουν ουσιαστικές λύσεις και κατευθύνσεις στα βασικά διλήμματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας σε σχέση με την εφαρμογή ή μη των μνημονιακών πολιτικών. Παράλληλα, τα κόμματα θα μπορούσαν να έχουν σαν υπέρτερο οδηγό την βούληση του Ελληνικού λαού εκφρασμένη με δημοψηφίσματα, γεγονός που θα βοηθούσε στις αναγκαίες κυβερνητικές συγκλίσεις, ώστε να μην υφίστανται τα προβλήματα της σημερινής ακυβερνησίας της χώρας.

Ακόμη και όταν κατά την ψήφιση στη Βουλή του εφαρμοστικού νόμου του δεύτερου μνημονίου στις 12 Φεβρουαρίου 2012, ο υποφαινόμενος εκπρόσωπος του Ελληνικού Κινήματος Άμεσης Δημοκρατίας και συντονιστής του Δημοβουλίου Πολιτών, δικηγόρος Γιώργος Κόκκας, εξέφρασε το αίτημα για Άμεση Δημοκρατία και λόγο στους Πολίτες μέσα από τα θεωρεία της Βουλής, τα ΜΜΕ αποσιώπησαν εσκεμμένα το γεγονός αυτού του πολιτικού ακτιβισμού για να μην αναζωπυρωθεί το αίτημα για άμεση Δημοκρατία στην πράξη.

Ωστόσο, το ΕΚΑΔ επιμένει να θέτει ουσιαστικά το ζήτημα και κινούμενο στον άξονα της πάγιας πολιτικής του για ανανέωση των απαρχαιωμένων πολιτικών θεσμών με την παράλληλη δημιουργία νέων και απώτερο σκοπό την δημιουργία κουλτούρας Άμεσης Δημοκρατίας με τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, δίνοντας τους ρόλο και φωνή. Έτσι δημιούργησε από 11/11/11 το αποκαλούμενο «Δημοβούλιο Πολιτών» (www.3ddemocracy.eu). Αυτή η πολιτική λειτουργίας κατ΄ έθιμο παράλληλων θεσμών, ώστε να γίνει ουσιαστική προσπάθεια ενεργοποίησης των λαϊκών συνελεύσεων και της δυνατότητας αμεσοδημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών στον κοινωνικό έλεγχο και στη νομοθετική λειτουργία του κράτους, προετοιμάζει πρακτικά (με Ψηφίσματα- Προβουλεύματα των πολιτών που συμμετέχουν στους νεοσύστατους αυτούς θεσμούς) τα μελλοντικά Δημοψηφίσματα, που θα αποτελέσουν βάση της αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας του αυθεντικά Δημοκρατικού μας κράτους.

Το «Δημοβούλιο Πολιτών» έχει διοργανώσει μέχρι τώρα πολλές επιτυχημένες συνεδριάσεις, κατά τις οποίες αναδείχθηκαν νομοθετικές πρωτοβουλίες πολιτών με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως η πρόταση αξιοποίησης και λαϊκής επικαρπίας του πλούτου της ΑΟΖ μέσω πολυμμετοχικής Α.Ε., με μετοχές που αντιστοιχούν μία προς κάθε πολίτη, ή η νομοθετική αντικατάσταση της υποθήκευσης της πρώτης κατοικίας των Ελλήνων. Παράλληλα, συμμετέχει ενεργά και ενισχύει την προώθηση των νομοθετικών πρωτοβουλιών Ευρωπαίων πολιτών, θεσμού που από την 1^η Απριλίου 2012 λειτουργεί επίσημα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αυτό είναι το θέμα της βασικής προεκλογικής του εκδήλωσης την 11^η Ιουνίου 2012 στα γραφεία του Ευρωκοινοβουλίου στην Αθήνα, που καταδεικνύει και το στίγμα της αμεσοδημοκρατικής αντίληψης ακόμη και στην κορύφωση της πιο κρίσιμης προεκλογικής περιόδου της Ρεπούμπλικας.

Ο απώτερος σκοπός του «Δημοβουλίου Πολιτών», που η προέλευση των μελών του δεν σχετίζεται με εκλογές αντιπροσώπων, αλλά με αμεσοδημοκρατικές επιλογές των πιο δραστήριων και άξιων Πολιτών, είναι η αρχικά εθιμική και μετά θεσμική καθιέρωση μιας δεύτερης έκφρασης της λαϊκής Κυριαρχίας, όπως συμβαίνει σε όλα τα προηγμένα Κράτη της Υφηλίου με το σύστημα των Δύο Βουλών (Βicammeral System) στη κατεύθυνση Κοινωνικού Ελέγχου των λειτουργιών-Εξουσιών του Κράτους.

Εκφράζουμε τι είναι άμεση Δημοκρατία – χωρίς ενδιάμεσους – δήθεν
αντιπροσώπους μας, που η συγκυρία μας επιβάλλει.

Όμως οι προτάσεις και δράσεις του ΕΚΑΔ δεν βρήκαν ακόμη την αναγκαία ανταπόκριση από τους πολίτες, που μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου 2012 δημιουργούν μια νέα πολικότητα στον άξονα Αριστεράς-Δεξιάς. Αυτή η διαφαινόμενη νέα πόλωση θα μπορούσε σχηματικά να αποτυπωθεί, ως εάν ο άξονας Ανατολή-Δύση (ή Αριστεράς – Δεξιάς) μετατοπιζόταν σε κατεύθυνση Βορράς -Νότος, όπου δυνάμεις τόσο της Αριστεράς, όσο και της Δεξιάς συνθέτουν τον αντιμνημονιακό πόλο και αντίστοιχα άλλες δυνάμεις και από τις δύο ίδιες προελεύσεις συνθέτουν τον νέο δεκτικό στις μνημονιακές επιταγές πόλο. Αναμένεται ότι η σύγκρουσή τους θα επιφέρει ουσιώδεις ανακατατάξεις στο πολιτικοκοινωνικό σκηνικό της μελλοντικής Ελλάδας.

Έτσι το ΕΚΑΔ προσανατολίζεται πλέον να παρακολουθήσει ενεργά αυτή τη νέα εξέλιξη, συμπαρατασσόμενο φυσικά με τις ανιμνημονιακές δυνάμεις, όπως το εξέφρασε επίσημα με τις δηλώσεις εναλλακτικής συμμετοχής των αμεσοδημοκρατών στα κοινά με το Δημοβούλιο Πολιτών (

πλήρεις αναρτήσεις και επεξηγήσεις στην ιστοσελίδα του ΕΚΑΔ: www.dimopolis.com) και την παραίτησή του από κάθε συμμετοχή στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση υπέρ της στήριξης των κύριων αντιμνημονιακών πολιτικών μετωπικών εκφράσεων του ελληνικού λαού.

Δηλαδή εκτιμήθηκε ότι, πέρα από τις αμεσοδημοκρατικές μας δράσεις η συγκυρία επιβάλλει την παράλληλη υποστήριξη του αναδυόμενου αντιμνημονιακού εθνικοαπελευθερωτικού πόλου, που δίνει τις δυνατότητες να ξερριζωθεί το σάπιο καθεστώς της Ρεπούμπλικας και των εκφραστών της, ώστε να ανασυνθέσουμε στην πράξη μια άλλη ανθρωποκεντρική πρόταση ζωής με άμεση Δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων της ζωής των Πολιτών, ως Οικουμενική απάντηση του Ελληνισμού στην καταρρέουσα Παγκοσμιοποίηση.

Η Άμεση Δημοκρατία έχει αρχίσει πλέον και εκφράζει έναν σημαντικό αριθμό ενεργών πολιτών, οι οποίοι βάζουν μια Τρίτη διάσταση βάθους στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα που προς το παρόν αναγνωρίζει μόνο ένα επίπεδο με δύο διαστάσεις, την Πολιτική και τους Πολιτικούς. Οι πολίτες που συμμετέχουν ενεργά στα κοινά αναγνωρίζουν αυτή ως αυθεντική δημοκρατία και την διαχωρίζουν από την καθεστωτική κάλπικη δημοκρατία. Το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας θα συνεχίσει και μετά τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου 2012 προς αυτή την κατεύθυνση τις ενέργειές του για μια οικουμενική, ανθρωποκεντρική προσέγγιση των θεσμών της νέας αναδυόμενης Ελλάδας, που μπορεί να σηματοδοτήσει προς την σπαρασσόμενη Οικουμένη από αγωνιώδη ερωτήματα ενός πιθανού καταστροφικού παγκόσμιου Αρμαγεδώνα, μια νέα αντίληψη αναζήτησης του δημοκρατικά εφικτού, που φέρνει και ποιοτική, κοινωνικά ελεγχόμενη Ανάπτυξη…