Aπόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του υποψήφιου Ευρωβουλευτή Γιώργου Λ. Κόκκα.
Στη σημερινή Ελλάδα οι πόλεις που με τον ευρύτερο ζωτικό τους χώρο στο διοικητικό επίπεδο του νομού διαθέτουν ένα 5ψήφιο αριθμό κατοίκων είναι 50 δηλαδή όλοι οι νομοί της χώρας συμπεριλαμβανομένου και του αυτοδιοίκητου της χερσονήσου του Άθωνα-αγίου όρους, ενώ οι νομοί Αττικής, Θες/νίκης και Αχαΐας έχουν καταστεί μητροπόλεις του Ελληνισμού με τους υπέρμετρους πληθυσμού που συγκέντρωσαν εξαιτίας της αστυφιλίας και ενός προβληματικού μοντέλου ανάπτυξης της χωράς εις βάρος της πρωτογενούς παραγωγής και της υπαίθρου. Ήδη μετά την έντονη κοινωνική και οικονομική κρίση που εξελίσσεται από την έναρξη της 10ετίας 2010 στη χώρα μας στις μητροπόλεις αυτές συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός ανέργων και ιδίως νέων που αδυνατούν να προσφέρουν στην ανάπτυξη εγκλωβισμένη ανάμεσα στους λίγους τρόπους παροχής υπηρεσιών που απέμειναν να ζητούνται μέσα στις μητροπόλεις αυτές και σε μια συλλογική νοοτροπία που δεν αναδεικνύει τις δυνατότητες αυτοδημιούργητης επιχειρηματικότητας στην επαρχεία , με υποστήριξη της από τις κρατικές δομές και υποδομές, όπως επιτάσσει το δημόσιο συμφέρον. Πρέπει λοιπόν ναν εξετάσουμε κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μετεγκατάστασης των κατοίκων των μεγαλουπόλεων αυτών και κυρίως των ανέργων προς την ύπαιθρο χώρα και τι κίνητρα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε, ώστε να καταστεί κοινωνικά πιο αποδεκτή η ζωή στις επαρχιακές πόλεις από ότι στις 3 ή 4 –συμπεριλαμβανομένου του Πειραιά- μητροπόλεις της ελληνικής επικράτειας .
Το ζητούμενο είναι να πειστούν με βιωματικά παραδείγματα και με φορολογικά κίνητρα οι χρηματικές επιδοτήσεις, άνεργοι κυρίως νέοι να μην φύγουν μεμονωμένα με τον κίνδυνο να τύχουν οποιασδήποτε εκμετάλλευσης από μεγαλοαγρότες για παροχή μισθωτής εργασίας , όπως συμβαίνει με πολλούς φτωχούς μετανάστες που τους εκμεταλλεύονται ασύστολα αλλά ενώνοντας τεχνικές γνώσεις, εργατικό δυναμικό, δυνατότητες εισφορών εις είδος, και λοιπές αναγκαίες υπηρεσίες να συγκροτήσουν αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες οικονομικής και κοινωνικής αλληλεγγύης συμπολιτών , ώστε να αναλάβουν με ορθό επιχειρησιακό σχεδιασμό και με εσωτερικό έλεγχο από τα μέλη της κοινότητας την επιτυχή ολοκλήρωση επιχειρηματικών σχεδίων που θα δίνουν την δυνατότητα αειφόρου ανάπτυξης στις κοινότητες αυτές που να καθιστά μόνιμη την παραμονή τους στην ασύγκριτα ομορφότερη από τις μεγαλουπόλεις ζωή τους στην ελληνική επαρχία .Αυτός ο επιχειρησιακός σχεδιασμό μιας συστηματικής μαζικής μετακίνησης εργασιακά ενεργών πληθυσμών από τις μητροπόλεις της Ελλάδας προς τις Ελληνικές πόλεις τις επαρχίας, δηλαδή η δημιουργία ενός ακριβώς αντίρροπου προς την αστυφιλία κοινωνικού ρεύματος ,μπορεί να γίνει μεθοδευμένα μόνο από μια συνειδητοποιημένη σε αυτό το ζήτημα ομάδα επιρροής , που θα μπορούσε ως καταξιωμένη δεξαμενή σκέψης (think tank) να επηρεάσει την ελληνική κυβέρνηση ή να ασκήσει με κάποιο τρόπο και η ίδια για κάποιο ικανό χρονικό διάστημα την κυβερνητική λειτουργία κατακτώντας την συναίνεση και δημοκρατική εντολή από τον ελληνικό λαό για να υλοποιήσει αυτό το μεγαλόπνοο έργο.
Μια τέτοια προοπτική θα πρέπει να βασιστεί σε έμπρακτα επιτυχημένα παραδείγματα τοπικής περιφερειακής ανάπτυξης που πραγματοποιήσουν και τις συλλογικές ιδιωτικές πρωτοβουλίες συμπολιτών, είτε οργανωμένες αυτοδιοικητικές μονάδες του κράτους που αποδείξουν στην πράξη η συστηματικά προγραμματισμένη μετεγκατάσταση πληθυσμιακών ομάδων από τις αστικές μητροπόλεις στις επαρχιακές πόλεις σμε διασφάλιση και ενδεχόμενα κρατική εγγύηση των προοπτικών της μπορεί να καταστεί τόσο επιτυχείς ώστε αν αποτελέσει μια μορφή μόδας.